18/2/13

Tiempo enjaulado...O TEMPO NA PANTERMA. Apareció como una exhalación [Coma fuxiu unha estrela lixeira. Tenho unha door]


Ficaría ameigado a súa viravolta... :)


















Sytax-Pride

  E correndo colleu, do azucreiro, un punado dicíndonos a tudos que ía  a adensar o mar. Pouco lle parescía pois segundo contoulle un cociñeiro con ela sería máis salgada. 
Un traspés cunha buguina detíveo e tendeu sopor a ardente area a súa manchea que ficaron sin xeito amostragados
Hoxe segue, ficando apareza unha das súas comentas,  con aquela babinha da comisura dos belfros mentres lle pasa a lingua, cada día, ao seu amuleto de rocha transparente...
Sal xema ou vidro... [d:D´]
Deica

  Y corriendo cogió, del azucarero, un puñado diciéndonos a todos que iba a espesar la mar. Poco le parecía pues según le contó un cocinero con ella sería todavía más sabrosa.
Un tropezón con una caracola lo detuvo y tendió sobre la ardiente arena su montón que quedó derramado.
Hoy sigue, esperando aparezca uno de sus comentarios, con aquella babilla de la comisura de los labios mientras le pasa la lengua, cada día, a su talismán de (cristal) roca transparente
Sal gema o vidrio...
Hasta.

[Coio, seixo, xeixo, croio.
Guijarro, seijo, cuarzo, canto]


Ahora termino la entrada y la continúo con lo que más o menos puso en su momento. Valga esto como una forma de recordarla, de tenerla en el recuerdo.
fue estupendo leer ese océano de "praias e sal, de peiraos e rúas, de brancos  e petros". De poesía sensitiva, a gritos dicha:

Recoje un trozo de los escombros de tu cerebro,
lánzalo, rompe la ventana, 
libera tu alma enjaulada. 
Vuelas.
Dibuja las paredes de tu cráneo 
Abriendo ventanas al futuro. 
Cierra los ojos sin dejar de mirar. 
Mira, sin cerrar los ojos frente a la verdad. 
No pises la línea que todos continúan. 
No busques ser correcto para todas las miradas. 
No vivas preso de los minutos y de las malas caras. 
Actúa. 
Nos sigas mis pautas- 
Huye. 
Libérate.

Y me gustó mucho...

7/2/13

METRÓPOLIS...[La arquitectura de un complejo castillejo para el siglo XX-XXI ]

[DaniEncuentro un gran parecido entre este conjunto y el otro, francés, pastando]



 Condenados coma(años) as árbores de cidade sofrindo ano tras ano o peso do ar enrarecido érguese afeixada a metropola que encamiñada a un vindeiro máis oprésase dentro da súa fortaleza e  amúrase o castil que forma a súa améndoa central, conxunto de mazás; é a repera. Son os restos, vellos xa, dunha arquitectura de fai máis de cen anos, cando o eclecticismo, o modernismo, a Escola de Chicago, etc., foille dando aquela configuración que de adiantada na historia desexaban tivese dentro da Europa á que pertencen[d:D´] 
















Trobos adeficados  mais aló do lusco
e piñeiros de cidade  na boca da noite *deleirada.
d:D´
Troncos (edificios o colmenas) edificados más allá de la medianoche
y pinos de ciudad en el inicio del seco anochecer. 
d:D´
[*sin humedad]