29/4/12

ROMPEFOLES: Parca roca fría, súplica pues llanto [La melancolía es un sentimiento áspero que sólo se padece solo]


[Cuando entré en ese infierno contemplé lo siguiente: Las llamas a la izquierda ardiendo. Indiferente roca gélida de fuego. Nubes se cernían deseando
cubrirlo todo. El tiempo nos dio la razón, por delante lo teníamos. Tranquilamente regresamos a la senda con alguna duda por mi parte, sin ninguna de ella]
Moza qu'á moitos fai cara, dígoche Jan qu'è unha maula





                                                                                                             


Tantas veces percorrendo por ista zoa sen reparar nelas.
Ista vez, con coidado, ao mirar o que deixabamos detrás
démonos conta do mimetismo dista formació rochosa.
El, con costume, coberta a súa cachola, prega á Indiferente
devólvalle á súa amada iacente.
A Rompefoles, con caperucha, 
ladeiada, móstrase arrogante e altiva. Faciana.
A que xace tras de si está coseu rostro
cara ao ceo durmindo o soño eterno.
A viaxe foi mentres a volta circular do labirinto
e enlazando coa Senda Maeso atopámonos eso.
Se precisades saber onde está pódovos dar outras pistas.
Segundo sexa o ángulo e o noso punto de vista
ten outro nome, iste, máis común. Xeitoso obelisco[d.D´]

Tantas veces pasando por esta zona sin reparar en ellas.
Esta vez, con cuidado, al mirar lo que dejábamos detrás
nos dimos cuenta del mimetismo de esta formación rocosa.
Él, con túnica, cubierta su cabeza, ruega a la Indiferente 
le devuelva a su yacente amada. La Parca, con capucha,
ladeada, se muestra arrogante y altiva. Descarada.
La que yace tras de sí está con su rostro
hacia el cielo durmiendo el sueño eterno.
El viaje fue durante el regreso circular del Laberinto
y enlazando con la Senda Maeso nos encontramos eso.
Si necesitáis saber donde está os puedo dar otras pistas.
Según sea el ángulo y nuestro punto de vista
tiene otro nombre, éste, más común. Con forma de obelisco[d.D´]