4/5/14

Luna tras el eclipse: Sólo astroestética [...sin tanto bombo y platillo y sin prensa amarillista que todo lo que toca lo enreda...]




Triana: Hijos del agobio

Reloxo de Sol que descendes e acochas, coma tantas veces, sostés pendente de cables e cordas a bóla do fin de o...ano. Emprazada no campanil capitel... repicas cando sexa preciso. Penedo ou pelouro, é coio, é platillo, é bombo comparativo.
E a farola agoirando xa a madrugada suscitábase deixar paso ao día?
Axudada pola lúa, acompanante de noite, coma os galans arroupando ao pé que lles impide percorrer maior espazo e saberse infinita. Agora só luz de néboa...marelista... Fenece xa escasa no parque competindo por ren.
Preñez lumínica. Luminosa mañá.
Sonhan as farolas con ser autónomas e dar (a) luz de día?
Nesa loita dende outrora e sen derrubar os muros bizantinos exprésase de mil xeitos a liorta daqueles reloxos de sol que entre tanta esfera fáiselles a espera desigual se o que mostra a hora consegue moverse ao carón. Cada un ten a súa propia e non é este caso.
Só empolvada, maquillada. Non hai lúas de sangue.
Maldito costume que rexía por rexia, que se outorgan xénesis divinas, creándose nimbos e argumentos que, ademais, de nomealo como o mellor alcaide, o seu poder non vinha das armas senón do ceo; caído do ceo coma os bólidos.
Malditos ferreiros e fundidores que, contan, herdaron por graza devina ises gobernos, descartada a forza segundo eles. Dubido que, si houbelos, fixéselles graza tal autonombramento.
Probes argumentos dos que se enxalzan tanto que perden o norte, incluso o metro...(na)politano.
Periodo ilustrativo. Penso que dende entón melloramos aínda que derradeiramente imos dereitos a ise inferno da cova, por arcaica ou por executar un ciclo inverso. 
Coma os cáncer [d:D´]




Blowing in the Wind, march 1963

Desexaría ser a súa lámpada acesa pra consumirme á luz dela
E vós...Que desexariades?