[aquí en lengua castellana]
Bloque: Alquimista soy
 |
| http://www.viotti.com/kepler-s... |
Así hei de sentirme, coma cullareto. :))´
Nese encalco multicolor onde tantas críanse...E croan despois coma as ras?
Sigo pensando que entre tantos haberá sons aínda que non se perciban; croques, golpes, rachados, entrecruzados, freadas e aceleramentos dos astros algún sairá...Entón coma fan tanto po?
Coma chirlados de neumáticos ao achegándose entre si, ou á boca dun buraco negro...Bradido estelar que a luz tan dislumbrante, logo a piques seguinte pártese, dóbrase tragada gorxaladamente. E se é devolta ao seu través?
Que bo que non o percibamos, polo menos quédanos un luar lonxo das cidades sen ruídos.
Podemos ir en *peixe :]´
 |
| Ra ó pairo do meu dedo. Metáfora doutro universo das charqueiras, onde croan bufidos polas noites dende as queiroas |
[*estúpida=parva, fata ou chuspida alén, ou non]
[* Ou: Podemos ir a por peixes, que tamén é un xeito de ir en paz. A realidade supera a ficción...Sonche cousas da literalidad...
]