Morren os viciños e as casas morren,
de morriña, tamén.
Vanse os donos, as donas;
e as casas abandonas.
e as casas abandonas.
No luar das arzañas
xa non queda nada.
Vanse as "istorias"
e con elas apañan baleiras
coma se foran tixolas.
De acougo as castiñeiras
ficarán co solpor da pena.
As corredoiras que tanta
algarabía e agarimos deixara
en antergas, hoxe as pecunia.
en antergas, hoxe as pecunia.
Ficarán co solpor da pena...[d:D´]
[No Vicus Spacorum podería dicirse que os viciños sonche dos
espacos. Polo que foi e serán vicus amicus. Mentras no País dos
Ríos sonche interanmicus.
Ríos sonche interanmicus.
Deica logo amicus...
]
